Przez wiele lat uważano, że nauczyciele są nieomylni podczas oceniania. Umiejętność oceny (najczęściej ucznia a nie jego osiągnięć) przypisywano nauczycielom jako ich „wrodzoną” kompetencję, wynikającą z powołania zawodowego. Ocena wystawiona przez nauczyciela była niepodważalną i nikomu nie przyszło do głowy, że nauczyciel mógł się pomylić, a uczeń wpłynąć na jej efekt ostateczny.
Rozwój nauk psychologicznych, socjologicznych i pedagogicznych przyczynił się do odkrycia prawidłowości rządzących aktem oceny w odniesieniu zarówno do zjawisk, jak i ludzi, a tym samym ich dokonań. Zbadane i ustalone przez psychologów zależności i związki pomiędzy potencjałem intelektualnym człowieka, jego osobowością a ocenianiem przekształciły, z korzyścią dla uczniów, nauczycielską nieomylność w mit.
Błędy uwarunkowane cechami osoby oceniającej (nauczyciela)
Za rzetelną ocenę zjawisk i ludzi odpowi...
-
poprzedni artykuł
Lekcja wychowania fizycznego z pomysłem
-
następny artykuł
Moczenie nocne – fakty i mity
