Życie Szkoły

p e d a g o g i c z n e i n s p i r a c j e

Życie szkoły

PAŹDZIERNIK 2015

Typy zadań świetnie obrazują stopnie trudności i kolejne

etapy rozwiązywania przez dzieci łamigłówek matematycz-

nych, przy których świetnie się bawią. Poruszają się bowiem

w znanym sobie świecie bajek i są głównymi reżyserami

w kreowaniu swoich rozwiązań. Efekty: wszyscy uczniowie są

pochłonięci działaniami podczas lekcji, wzajemnie się dopin-

gują, wymyślając inne sposoby rozwiązania problemu. Nie

ma krytyki czy bojaźni z powodu źle rozwiązanego zadania

– jest inny sposób myślenia, który też jest godny uwagi, aby

zrozumieć tok rozumowania danego ucznia i jednocześnie

umożliwić mu weryfikację własnych działań. Ponieważ są to

działania powszechne przy wykorzystaniu metody profesora

Hejnego, dzieci przyjmują możliwość popełniania pomyłek

i innego rozumowania jako coś oczywistego, wplecionego

w tok dydaktyczny.

Czyż dziecko nauczy się chodzić, kiedy ani

razu się nie przewróci… To też jest dla niego naturalne dzia-

łanie

. Często zapominamy o owej naturalności w procesie

dydaktycznymwśród małych dzieci, staramy się na siłę„wy-

rwać”je z ich naturalnego środowiska, narzucając imwybra-

ne przez nas ramy i schematy. Tłumaczymy się koniecznością

osiągania postępów i efektów nauczania, sprawdzianami

zewnętrznymi, brakiem czasu na wprowadzanie nowości.

Czy naturalna zabawa dziecka jest nowo-

ścią? Czyż nie jest napisane w podręcznikach psychologii,

że dziecko najlepiej uczy się przez zabawę i podejmowa-

nie działania?

Nikt nam nie każe wywracać całego cyklu nauczania do

góry nogami poprzez nierealizowanie podstawy programo-

wej. Chodzi jedynie o wzbogacenie go ciekawymi metoda-

mi, które jedynie zostaną przyjęte aplauzem przez dzieci

– radością widoczną podczas kolejnych zajęć matematyki,

a z czasem wymiernymi efektami, właśnie podczas pisania

przez uczniów kolejnych sprawdzianów czy egzaminów ze-

wnętrznych. Wprowadzenie elementów metody profesora

Hejnego na zajęciach matematyki „otwiera” umysły dzie-

ci; uczy je kreatywności, poszukiwania nowych rozwiązań,

współpracy w grupie, aktywności, a przede wszystkim czy-

ni proces edukacyjny o wiele przyjemniejszym.

MargaretaOlszewska, MarzenaOgerman

NauczycielkiedukacjiwczesnoszkolnejwSPnr5wZabrzuzukończonym

IstopniemSzkołyLetniejwCzechach,współautorki innowacjipedagogicznej

ocharakterzemetodycznymwzakresieedukacjimatematycznej

wklasach I–III,wykorzystującejelementymetodyprofesoraHejnego

Typ 1. Która drużyna zwycięży?

W tym typie zadań mamy dwie druży-

ny. Uczniowie mają za zadanie określić,

która drużyna zwycięży i wstawiają od-

powiedni znak:„=”,„<”,„>”. Uświadamiają

sobie również, że wszystkie zwierzątka te-

go samego gatunku są jednakowo silne.

Dzieci rozwiązują zadania, a swoje decy-

zje argumentują kolegom w klasie.

Zadanie 1: