7 / 49
6
dziecka
Kryzys jako element rozwoju dziecka
Być może zabrzmi to banalnie, jednak za rozwój człowieka są
odpowiedzialne przechodzone przez niego kryzysy i to, jak jed-
nostka potrafi sobie z nimi poradzić – jeżeli się to uda, a trudności
zostaną pokonane, to w efekcie nabywamy
nowe strategie postępo-
wania, nowe
umiejętno-
ści, a przede
wszystkim jesteśmy bogatsi w nowe doświadczenia, których przej-
ście daje powód do dumy z samego siebie. Kryzys rozwojowy
następuje wmomencie, kiedy dotychczasowe strategie radzenia
sobie z problemami stają się nieaktualne i kiedy trzeba poszukać
nowych sposobów działania. Takimi momentami w życiu człowieka
są między innymi pójście do przedszkola, do szkoły, zawieranie
bliskich związków z innymi ludźmi, rozpoczęcie pracy zawodo-
wej, a także przystosowanie się do opuszczenia domu rodzin-
nego przez dzieci i przygotowanie do starości. Są to niejako
momenty przełomowe, trudne dla każdego i chociaż różnią
się od siebie diametralnie swoją specyfiką, to łączy je
jedno: za każdym razem są przejściem w nieznane,
budzą strach i mogą odcisnąć piętno na psychice na
dwa sposoby: spowodować stagnację, regres lub wręcz
przeciwnie: rozwój i świadomość własnej siły oraz mocy
sprawczej. Na pewno każda dorosła osoba zdaje sobie
sprawę z tego, że ich przejście jest nieuchronne. Kryzysy
rozwojowe są niezbędne do tego, by móc płynnie prze-
chodzić pomiędzy poszczególnymi etapami stawania się
dorosłym, dojrzałym człowiekiem. Rodzic – wmomencie
pójścia dziecka do szkoły – musi być tego świadomy,
ponieważ jest to kryzys zarówno dla niego, jak i jego
dziecka.
Wrzesień to dla każdego małego ucznia czas, gdy nieuchronnie
nadchodzi rozpoczęcie nowego roku szkolnego – tym razem
jednak jest to początek wyjątkowy, ponieważ wiąże się
z koniecznością przystosowania do nowych warunków szkoły,
sali lekcyjnej, systemu godzinowego oraz do nabycia
umiejętności interakcji z nową grupą rówieśniczą.
TEKST:
Agnieszka Kostrzewska
do roli ucznia
Przygotowanie
Temat numeru