Życie Szkoły

39 / 52

Nauczyciel prosi dzieci o przyporządkowanie powyższych cech wybranym reklamom. Uczniowie podchodzą kolejno do
tablicy i za pomocą magnesu przyczepiają określenia, które – ich zdaniem – najbardziej pasują do opisu danej reklamy.
Następnie nauczyciel analizuje, przy których reklamach jest najwięcej poszczególnych wyrazów, i pyta, dlaczego
np. reklamę soku Kubuś dzieci uznały za prawdziwą, a reklamę serka Danio za śmieszną. Nauczyciel wprowadza pojęcie
telewizyjnego rynku reklamowego: Rynek reklamowy to czas (na antenie), który jest sprzedawany rmom, aby mogły
one zaprezentować swój produkt w formie reklamy. Im dłuższa jest reklama lub im częściej jest ona powtarzana w telewizji,
tym kosztuje więcej pieniędzy, ale za to dany produkt ma większą szansę na to, że ktoś go kupi. Reklamy są kierowane do
poszczególnych osób (odbiorców)4 : do rodziców (np. do mamy, żeby wybrała proponowany proszek, lub do taty, żeby kupił
wiertarkę taką, a nie inną), do dzieci (żeby kupowały wesołe żelki), do osób starszych (żeby kupowały odpowiednie lekarstwa).
W dalszej części nauczyciel pyta, czy reklamy mogą oszukiwać, czy rady udzielane w reklamach rzeczywiście są dobre.
Nauczyciel dzieli dzieci na grupy i prosi, aby wspólnie zastanowiły się, czy zdarzyło im się kiedyś, że to, co oglądały na
ekranie, się nie spełniło.
Po wypowiedziach uczniów nauczyciel pyta, czy w reklamach oszukują nas ich bohaterowie, czy osoby, które je wy-
myślają, np. producenci. Następnie nauczyciel rozpoczyna dyskusję i pyta, dlaczego producenci mieliby nas oszukiwać
w reklamach. Potem wprowadza pojęcie manipulacji: Manipulacja to kształtowanie lub przekształcanie poglądów
i postaw ludzi, dokonywane poza ich świadomością5.
Manipulacja przejawia się w:
pokazywaniu nieprawdziwych informacji (kanapki posmarowane margaryną Delma same nie znikają);
zatajaniu niektórych rzeczy (plama znika z koszulki po zanurzeniu w wodzie z proszkiem);
kształtowaniu niewłaściwych wyobrażeń (bohater w reklamie wcale nie jest lekarzem, chociaż tak wygląda, ma swój
gabinet i białe ubranie);
przekonywaniu o czymś, powołując się na ekspertów (lekarzy, piekarzy, np. piekarze jedzą margarynę o smaku świeżo
pieczonego chleba, więc jest dobra).
Następnie nauczyciel wyświetla kolejno wybrane reklamy:
batonu Lion6;
Mini Ratki z wypiekami na 5%7 ;
dyskontu Biedronka z udziałem kapusty pekińskiej i śliwki węgierki8.
Dzieci w ustalonych wcześniej trzech grupach analizują określoną reklamę. Każdą z reklam nauczyciel powinien odtwo-
rzyć więcej niż jeden raz.
Następnie prosi uczniów o wykonanie zadań:
Zadanie 1.W jaki sposób obejrzane reklamy nas oszukują? Co jest w nich nieprawdziwe?
Zadanie 2. W jaki sposób obejrzane reklamy mają zachęcać widza do kupienia danego produktu?
Po kwadransie nauczyciel słucha odpowiedzi uczniów i sam omawia reklamę, wskazując na elementy łączące reklamy:
nadawanie warzywom cech ludzkich, a człowiekowi cech zwierzęcych;
magiczność, bajkowość (Mini Ratka jest latającą wróżką, a czerwone krwinki przypominają czerwone krasnoludki);
wesołość (zwierzęta i warzywa są miłe, podobnie czerwone krwinki).
Nauczyciel, podsumowując lekcję, może powiedzieć: Wszystkie te zabiegi sprawiają, że bardzo lubimy reklamy. Woglądaniu
reklam nie ma nic złego, jednak musimy pamiętać, że nie możemy wierzyć we wszystko, co pokazuje nam telewizja, ponieważ
to często iluzja, która służy naszej rozrywce i zadowoleniu. Prawda nie jest ważnym czynnikiem przy tworzeniu reklamy i należy
poszukiwać jej gdzie indziej.
1 Słownik języka polskiego , t. 1–3, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1978–1981.
2 Z. Křížek, I. Crha, Jak psát reklamní text, Grada Publishing, Praha 2006.
3 M. Szpunar, Rynekmediów iagencje informacyjne , [dostęp: 26.11.2014].
4 Tamże.
5 W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000.
6 [dostęp: 26.11.2014].
7 [dostęp: 26.11.2014].
8 [dostęp: 26.11.2014].
Przypisy:
Justyna Wrzochul-Stawinoga
Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu
37
D Z I E C I M Ł O D S Z E
s c e n a r i u s z z a j ę ć