16 / 52
p e d a g o g i c z n e i n s p i r a c j e
ŻYCIE SZKOŁY
STYCZEŃ 2015
14
„Barwny motyl” – monotypia na gorąco
Cele:
•
wychowawczy:
kształtowanie właściwych postaw wobec zwierząt;
•
dydaktyczny:
uwrażliwianie na kształt i barwę, utrwalanie wiadomości z zakresu systematyki barw,
rozwijanie zainteresowań przyrodą;
•
w sferze umiejętności:
usprawnianie mięśni dłoni, rozwijanie wyobraźni twórczej, doskonalenie
umiejętności rysunkowych i malarskich, ekspresyjne wyrażanie własnych nastrojów i uczuć;
Przybory:
pastele olejne, białe kartony, kalka techniczna, żelazko;
Narracja:
dzieci przynoszą na lekcje zdjęcia motyli. Nauczyciel prowadzi rozmowę:
W jakich porach roku
można spotkać motyle na łące? Czym się one odżywiają? W jaki sposób pobierają pokarm? Jakie znacie
gatunki motyli? Czy widzieliście motyle, które są aktywne w nocy? Zobaczcie, jakie mają one skrzydła!
W jakich występują kolorach, kształtach? Jakie mogą osiągać rozmiary? Czy można wziąć motyla do ręki?
Czy jego skrzydła są bardzo delikatne? Jak długo żyją motyle? Czy zawsze są one takie ładne? Co się dzieje
z motylami zimą?
Przebieg:
dzieci rysują pastelami różnorodne motyle na małych formatach kalki technicznej. Mocno przy-
ciskają pastele, tak by dawały wyraziste kolory. Zapełniają nimi także tło. Pastele bardzo dobrze
kryją całą powierzchnię kalki. Nauczyciel objaśnia dzieciom, na czym polega monotypia, która jest
techniką gra czną. W przypadku technik gra cznych przygotowana matryca pozwala powielać,
a tym samym wykonywać dowolną liczbę kopii tej samej pracy. W monotypii otrzymuje się tylko
jedną odbitkę. Do jej wykonania potrzebna jest np. szyba, na której maluje się obraz. Później odbija
się go, dociskając do szklanej płytki karton. W naszym wypadku na potrzeby tego zadania matrycą
będzie rysunek wykonany na kalce pastelami. Dzieci podają swoje prace nauczycielowi. On zaś
kładzie na warstwie gazet biały karton i do niego przykłada rysunek pomalowaną stroną. Na to
najlepiej położyć jeszcze pojedynczą gazetę i całość przeprasować żelazkiem. Na kartonie pojawi
się kolorowa odbitka odwróconego rysunku.
„Smocza skóra” – przecieranka, frotaż – zabawa fakturą
Cele:
•
wychowawczy:
kształtowanie postaw proekologicznych, nauka poszanowania dla pracy
rówieśników i ich pomysłów;
•
dydaktyczny:
uwrażliwianie na kształt i fakturę, rozwijanie wrażliwości na piękno przyrody
i zainteresowań przyrodniczych;
•
w sferze umiejętności:
usprawnianie mięśni dłoni, rozwijanie wyobraźni twórczej i umiejętności
tworzenia kompozycji kolorystycznej i fakturalnej;
Przybory:
kredki świecowe lub ołówkowe, białe kartony;
Narracja:
uczniowie przynoszą na lekcję różne przedmioty mające charakterystyczną, chropowatą
powierzchnię. Nauczyciel prosi dzieci, by zamknęły oczy, i prowadzi pogadankę:
Dotknijcie teraz
przyniesionych przez siebie przedmiotów. Opiszcie, jaka jest ich powierzchnia (gładka, chropowata,
miękka, wypukła, ostra). Co możecie o nich powiedzieć, nie widząc jeszcze ich kształtów? Czy za pomocą
dotyku potra cie odgadnąć, co to za przedmiot? Teraz otwórzcie oczy. Przyjrzyjcie się kształtom
przedmiotów. Ułóżcie je tak, aby utworzyły one interesującą kompozycję. Wasza układanka może
przeobrazić się w skórę smoka. Najpierw narysujcie ołówkiem, za pomocą linii konturowej, kształt smoka.
Teraz tak dobierzcie odpowiednie przedmioty, by odzwierciedlić fakturę skóry tajemniczego zwierzęcia;
Przebieg:
dzieci wybierają przyniesione rekwizyty i układają je według własnych pomysłów na kartonie
chropowatą stroną do góry i przykrywają drugą cienką białą kartką. Następnie pocierają po
wypukłych fragmentach ołówkiem lub kredkami. Na papierze pojawia się odbitka faktury
przedmiotu. Dociskając rysikiem kredki lub ołówka do kartki, pod którą znajduje się wybrany
przedmiot, odwzorowujemy jego charakterystyczną powierzchnię. Kolor kredki zostaje na tych
częściach przedmiotu, które bezpośrednio przylegają do papieru. Pozostałe znajdujące się poniżej
poziomu chropowatości zostawiają białą powierzchnię.