Życie Szkoły

17 / 52

p e d a g o g i c z n e i n s p i r a c j e
15
1 Por. A. Wood, Teaching art. & craft in junior & infant schools Ward Lock Educational, London 1978, s. 115–124.
2 K. Srzednicki, Grafika [w:] Krótki opis technik artystycznych, WRWS, Warszawa 1933, s. 4–8.
Przypisy:
„Stare samochody” – ryt wypukły, plastelinoryt
Cele: • wychowawczy: kształtowanie właściwych postaw wobec środowiska naturalnego, nauka
poszanowania dla pracy rówieśników i ich pomysłów;
• dydaktyczny: uwrażliwianie na kształt i fakturę;
• w sferze umiejętności: usprawnianie mięśni dłoni, rozwijanie wyobraźni twórczej i umiejętności
ekspresyjnego przedstawiania przedmiotów za pomocą linii;
Przybory: tektura, plastelina, ołówek, czarna farba plakatowa, pędzle, białe kartony rysunkowe;
Narracja: dzieci przynoszą na lekcję modele starych samochodów oraz albumy, zdjęcia je przedstawiające.
Nauczyciel prowadzi pogadankę z uczniami: Czy podobają się wam stare samochody? Czym różnią
się od współczesnych? Co możecie powiedzieć o ich kształtach? Jakie mogły rozwijać prędkości? Na jakie
jeździły paliwo? Czy były przyjazne dla środowiska? Czy były bezpieczne dla pasażerów? Co wam się w nich
najbardziej podoba? Czy przyjemnie byłoby się przejechać takim starym autem?
Przebieg: dzieci szkicują na kartonach ołówkiemkształty zaprojektowanych przez siebie samochodów lub
inspirowanych zaobserwowanymi modelami. Kiedy projekty aut są już gotowe, uczniowie przerysowują je
na tekturowe arkusze. Stosują w swych pracach rysunek konturowy. Po ukończeniu szkicu dzieci lepią
z plasteliny cieniutkie wałeczki i dociskają je do tekturowej powierzchni. Linie narysowane ołówkiem zostają
zasłonięte wypukłymi wałeczkami uformowanymi z plasteliny. Plastelinę należy lekko docisnąć, tak by
dobrze przylegała do tekturowego podłoża. Następnie uczniowiemalują farbą plakatowąmiejsca wylepione
plasteliną. Gdy rysunek jest już pokryty farbą, przykładają do niego cienki arkusz papieru i dociskają starannie
palcami wypukłemiejsca. Po odjęciu kartki odmatrycy pojawia się na niej odbitka rysunku.
mgr Aneta Winczewska
Szkoła Podstawowa nr 14 w Pabianicach, WSHE w Pabianicach.
„Portrety” – styropianoryt
Cele: • wychowawczy: kształtowanie właściwych postaw wobec twórczości rówieśników i własnej;
• dydaktyczny: zapoznanie uczniów z przykładami malarstwa i gra ki portretowej, uwrażliwianie na
kształt, rozwijanie umiejętności portretowania postaci fantastycznej lub rzeczywistej;
• w sferze umiejętności: usprawnianie mięśni dłoni, doskonalenie umiejętności przedstawiania
wizerunku człowieka;
Przybory: styropian, ołówek, wykałaczki do szaszłyków lub inne bezpieczne dla dzieci rylce, pędzle, czarna farba
plakatowa lub tempera, kartony;
Narracja: nauczyciel prezentuje uczniomprace malowane przez artystów specjalizujących się w portrecie: Co to jest
portret? Jakie są jego rodzaje? Czywizerunek portretowanej osoby zawszemusi być podobny do jej rzeczywistego
wyglądu? Jakie portretywamsię najbardziej podobają? Zwróćcie uwagę na elementy charakteryzujące twarz.
W jaki sposób artyści przedstawiają oczy, usta, włosy portretowanych? Czy na portreciemożemy zaobserwować
uczucia przedstawionej na nimosoby? Jak poznać, że jest ona smutna lubwesoła?
Przebieg: dzieci rysują ołówkiemna styropianie portrety wymyślonych lub znanych impostaci. Później za pomocą pa-
tyka do szaszłyków ryją rowki w styropianiewmiejscach, gdziewcześniej była kreska narysowana ołówkiem.
Wyryty rysunekmusi być dość głęboki, musi on tworzyć ryt wklęsły. Kiedy rysunki są już wyżłobione, ucznio-
wiemalują tło czarną farbą, omijając wyrytemiejsca. Następnie przykładają do tak pomalowanej powierzchni
karton i dociskają go palcami do styropianowej matrycy – stempla. Po zdjęciu kartki pojawia się na niej od-
wrócony wizerunek postaci wyżłobionej namatrycy.Tło jest czarne, awmiejscu kreski narysowanej na samym
początku ołówkiem jest biały kontur. Uczniowie prezentują swoje prace nawystawce szkolnej.